by Ludzie. Rasa o wszechstronnych możliwościach i umiejętnościach. Nieograniczona żadnymi magicznymi pieczęciami, skomplikowanymi regulacjami prawnymi, czy odtrąceniem społeczeństwa. Władcy Mroźnych Krain, kierujący Imperium Nocy od dawien dawna ze stanowisk królów i urzędników. Najlepiej przystosowane do warunków atmosferycznych Valesharu istoty; ich krew znacznie uległa ochłodzeniu od czasów Przed - ma teraz wartość ledwo co sięgającą 23 stopni Celsjusza. Uodpornili się na większość chorób dręczących inne rasy, a ich zmysły postrzegania świata są mniej więcej na takim samym poziomie. Podatni na wpływy D’misu wbrew pozorom potrafią ją najlepiej i najefektywniej wykorzystać. Stanowią najliczniejszą grupę żyjących, rozumujących istot Mariolaije, górując nad resztą z ras, a ich wrogiem stał się własny umysł.
Świat Wiecznej Zimy nieco zmienił ludzi, przekształcając je w wysokie, smukłe istoty o silnym organizmie, żyjącym przeważnie nieco ponad sto dwadzieścia lat. Rzadko widuje się otyłych przedstawicieli tejże rasy - biologia nie pozwala na odkładanie się zbędnego tłuszczu, który mógłby stać się niepotrzebnym balastem w przypadku ucieczki. Choć obecnie żaden człowiek - teoretycznie - nie musi się ukrywać, pewne zmiany w jego naturze pozostały nieodwracalne. Jest to na przykład jasna karnacja, pozwalająca na niewidoczność pośród śniegów Valesharu, podobnie jak włosy w odcieniach blond i ciepłego brązu. Wyjątki od tej reguły zdarzają się niezwykle rzadko i są wynikiem mutacji we wczesnych stadiach dorastania.
Te zwinne, inteligentne istoty opanowały sztukę adaptacji jak nikt inny. Choć zdawało się to niemożliwym, wyparły Elumiinatów ze szczytów hierarchii państwa w czasie Przebudzenia i doprowadziły do zaniknięcia polowań przez wampiry dzięki gaszącemu pragnienie substytutowi ludzkiej krwi. Odłamek społeczeństwa Nava’Ra nauczył się korzystać z D’misu dzięki pielęgnowaniu naturalnego talentu integrowania się z Duszą Ziemi, stając się przy tym najpotężniejszymi magami Krain. Na te wszystkie czynności, umożliwiające przyswoić przeróżne dziedziny nauk i zdolności, pozwala ich rasowa umiejętność wszechstronności. Zapewnia ona otwarty umysł przez całe życie, dzięki czemu ludzie mogą uczyć się nowych rzeczy łatwiej i szybciej, bez ograniczeń wiekowych. Ponad to bogowie spoglądają na nich życzliwiej - ich życie jest o wiele łatwiejsze i spokojniejsze, niż demonów, wampirów, a nawet aniołów. Tchnienie dnia w pewnym stopniu wpiera ich wolę i ducha, czyniąc bardziej przekonywującymi i wiarygodnymi.
Świat Wiecznej Zimy nieco zmienił ludzi, przekształcając je w wysokie, smukłe istoty o silnym organizmie, żyjącym przeważnie nieco ponad sto dwadzieścia lat. Rzadko widuje się otyłych przedstawicieli tejże rasy - biologia nie pozwala na odkładanie się zbędnego tłuszczu, który mógłby stać się niepotrzebnym balastem w przypadku ucieczki. Choć obecnie żaden człowiek - teoretycznie - nie musi się ukrywać, pewne zmiany w jego naturze pozostały nieodwracalne. Jest to na przykład jasna karnacja, pozwalająca na niewidoczność pośród śniegów Valesharu, podobnie jak włosy w odcieniach blond i ciepłego brązu. Wyjątki od tej reguły zdarzają się niezwykle rzadko i są wynikiem mutacji we wczesnych stadiach dorastania.
Te zwinne, inteligentne istoty opanowały sztukę adaptacji jak nikt inny. Choć zdawało się to niemożliwym, wyparły Elumiinatów ze szczytów hierarchii państwa w czasie Przebudzenia i doprowadziły do zaniknięcia polowań przez wampiry dzięki gaszącemu pragnienie substytutowi ludzkiej krwi. Odłamek społeczeństwa Nava’Ra nauczył się korzystać z D’misu dzięki pielęgnowaniu naturalnego talentu integrowania się z Duszą Ziemi, stając się przy tym najpotężniejszymi magami Krain. Na te wszystkie czynności, umożliwiające przyswoić przeróżne dziedziny nauk i zdolności, pozwala ich rasowa umiejętność wszechstronności. Zapewnia ona otwarty umysł przez całe życie, dzięki czemu ludzie mogą uczyć się nowych rzeczy łatwiej i szybciej, bez ograniczeń wiekowych. Ponad to bogowie spoglądają na nich życzliwiej - ich życie jest o wiele łatwiejsze i spokojniejsze, niż demonów, wampirów, a nawet aniołów. Tchnienie dnia w pewnym stopniu wpiera ich wolę i ducha, czyniąc bardziej przekonywującymi i wiarygodnymi.
